Henryk Noworyta, urodzony 10 VIII 1921 r. w Sosnowcu, syn Teodora i Heleny z domu Noga. Ukończył Zawodową Szkołę Elektryczną w Mysłowicach. Do Mielca przyjechał wraz z rodziną tuż przed wybuchem II Wojny Światowej i jako młody chłopak rozpoczął pracę zawodową od 5 I 1939 roku w PZL – Wytwórnia Płatowców nr 2 w Mielcu-Cyrance na Wydziale Elektrycznym w łączności i odtąd, także w czasie okupacji hitlerowskiej, pracował w swoim zawodzie do emerytury w 1986 r. (W tym okresie zmieniono nazwę WE na Wydział Głównego Automatyka). Na emeryturze pracował jeszcze przez kilka lat w „Stali” Mielec w wymiarze połowy etatu. Od lat dziecięcych grał w piłkę nożną, a następnie uprawiał inne dyscypliny sportowe. Od 1936 r. trenował w AKS Niwka, a po przyjeździe do Mielca występował nieoficjalnie w różnych drużynach. W czasie okupacji hitlerowskiej grał w nieoficjalnej reprezentacji Mielca. (Organizowano konspiracyjne mecze z drużynami z innych miast.) Po wojnie (1945-1946) występował najczęściej w drużynie „Gryfa”. W latach 1946-1955 był jednym z wyróżniających się piłkarzy RKS PZL „Zryw” (później „Stali”) Mielec, a ponadto grał w drużynie hokejowej „Stali” i zespole piłki ręcznej 11-osobowej. W latach 60. powrócił do „Gryfa” i jako grający trener występował na środku obrony. Trenował także młodzież i wychował wielu znanych później piłkarzy „Stali”. Pracował także z rezerwową drużyną „Stali” oraz „Włókniarzem” Skopanie i LZS Malinie. Grywał też w drużynie oldboyów „Stali” Mielec. Jeszcze w 2000 r. prowadził społecznie zajęcia w Szkole Podstawowej nr 8 w Mielcu. Udzielał się społecznie także poza sportem. Był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie, członkiem Rady PSS „Społem” i członkiem Rady Osiedla 22 Lipca (później Niepodległości).

Wielokrotnie był uczestnikiem Spotkań Lotniczych Pokoleń organizowanych przez Klub Miłośników Lotnictwa TMZM.

Wyróżniony został m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, Złotym Krzyżem Zasługi i Złotą Odznaką PZPN. Brał udział w uroczystościach jubileuszowych FKS Stal Mielec (50-, 60-, 65-, 70-lecie) i jako najstarszy z żyjących piłkarzy Stali (w 2012 r. – 91 lat) traktowany był ze szczególnymi względami. Współpracował przy zbieraniu materiałów do wydawnictw o Stali Mielec i WSK (był wówczas prawdopodobnie najstarszym z żyjących byłych pracowników mieleckiej fabryki). Zmarł 14 VI 2019 r.

W najbliższy wtorek (18 czerwca 2019 roku) odbędzie się jego ostatnie pożegnanie. Msza pogrzebowa zaplanowana jest na godzinę 12.30 w kościele pw. MBNP w Mielcu.

CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI!

Zarząd Towarzystwa Miłośników Ziemi Mieleckiej im. prof. Władysława Szafera