Cyranowski las
Jeden z lasów w południowo-zachodniej części Puszczy Sandomierskiej. Od XIII w. do 1944 r. stanowił własność kolejnych właścicieli północno-wschodniej części Mielca i majątku na Cyrance. W swej długiej historii był dostarczycielem drewna i innych produktów związanych z funkcjonowaniem lasu. Dokumenty z XVI '''. informują, że faktorzy, zarządzający w imieniu Mieleckich m.in. majątkiem cyranowskim, ekspediowali drogą wodną w kierunku Gdańska duże ilości płodów rolnych i leśnych, w tym drewniane klepki. Las ten był też wielokrotnie schronieniem dla miejscowej ludności przed najeźdźcami.
W nim wyznaczono miejsce koncentracji i ćwiczeń wojskowych oddziałów idących na pomoc powstaniu styczniowemu w 1863 roku, a w latach 1912 - 1914 odbywały się szkolenia wojskowe formacji Związku Strzeleckiego i „Strzelca" pod nadzorem Józefa Piłsudskiego. W czasie okupacji hitlerowskiej las został bardzo zniszczony. Jego duża część była rejonem niemieckiego poligonu artyleryjskiego i niemieckich obozów wojskowych. Na skutek wyrębu drzewostanu na cele budowlane i pod drogi, obiekty wojskowe oraz dla powiększenia pola obserwacji ćwiczeń artyleryjskich - tereny te zostały niemal całkowicie wylesione. Po zakończeniu działań wojennych na wschodnich terenach powiatu mieleckiego, na podstawie postanowień reformy rolnej PKWN, w latach 1944 - 1945 przejęto teren lasu od ostatniego właściciela - Andrzeja Oborskiego na Skarb Państwa. 7 II 1945 r. wójt Gminy Mielec -Wieś Julian Osmolą przekazał go Nadleśnictwu Państwowemu Mielec -Smoczka, a ono z kolei w późniejszych latach Nadleśnictwu Wojsław.
Od pierwszych powojennych lat prowadzono systematyczne odnawianie zdewastowanych powierzchni, poza częścią poligonową używaną do 1976 r. przez wojsko. Wspomnieć trzeba, że w 1973 r. administratorem lasu zostało nowo powstałe Nadleśnictwo Mielec i taki stan rzeczy utrzymuje się nadal. W 1985 r. jego część (132 ha) została włączona w granice miasta Mielca.
Cyranowski stawy
Dwa naturalne zbiorniki wodne w Lesie Cyranowskim powstałe w okresie polodowcowym. Nie wiadomo. Od kiedy hodowano w nich ryby, ale w dokumencie o podziale mieleckiego klucza pomiędzy synów Stanisława Mieleckiego w 1542 roku wymienione są jako stawy rybne, które otrzymał Jan Mielecki, wojewoda podolski.. Do 1944 roku pozostawały w rekach kolejnych właścicieli północno- wschodniej części mielca i majątku Cyranowskiego . W latach 1945-1962 gospodarowało nimi Nadleśnictwo państwowe (Mielec-Smoczka, Wojsław), 28 grudnia 1962 roku przekazano je Zarządowi Państwowych Gospodarstw Rybnych w Rzeszowie 1985 roku włączone zostały wraz z częścią Lasu Cyranowskiego , w granice miasta Mielca. W 90 latach zostały wykupione przez prywatnego przedsiębiorcy
