Leonard Szczur ponownie został dostrzeżony. Jego projekty ozdób, własnoręcznie zresztą wykonywane, cieszyły się sporą popularnością zarówno wśród przyszłych właścicieli domów, jak i w środowiskach artystycznych. Zaproszono go do współpracy z wiedeńską firmą zajmującą się renowacją obiektów zabytkowych. Tam mielecki artysta mógł zajmować się tym, co naprawdę kochał.

Nie przekonało go to jednak, by w Austrii pozostać. Mając możliwość wyjazdu do Stanów Zjednoczonych, skorzystał z niej i tak od 2001 roku mieszka w Chicago. Tu również podjął pracę w firmie renowacyjnej. Artystyczny kunszt wykorzystywał przy odbudowach kościelnych kopuł, czy chociażby odtwarzaniu zabytkowych elementów.

Mając na co dzień styczność zarówno z materiałami, jak i urządzeniami, które mogłyby przyczynić się do powstawania kolejnych prac artystycznych, Leonard postanowił to wykorzystać. Zajął się tworzeniem posągów, rzeźb i płaskorzeźb. Powstały prace, które są dzisiaj uznawane za kluczowe w artystycznej działalności Szczura. Rzeźbą bez wątpienia najważniejszą, która w latach następnych była wielokrotnie odtwarzana, zmieniana i prezentowana w różnych formach, to rzeźba papieża Jana Pawła II. Pierwszy posąg stanowi ołtarz kościoła św. Konstancji w Chicago. Kolejne prace przekazywane były politykom, działaczom czy patriarchom kościelnym przy okazji licznych spotkań organizowanych w większości przez polonijną społeczność chicagowską.

Również istotnymi rzeźbami, które przyczyniły się do ciągle wzrastającej szlachetności prac Szczura było popiersie Fryderyka Chopina przeznaczone dla - działającego przy Muzeum Polskim w Chicago - Stowarzyszenia im. Jana Ignacego Paderewskiego, czy np. popiersie kobiety, przeznaczone dla Fundacji Zdrowie Plus, prowadzącej szeroką działalność na rzecz kobiet borykających się ze schorzeniami onkologicznymi.

Wszystkie te prace widoczne są na wielu niekompletowanych publikacjach prasowych. Najczęściej pomijane jednak przez czytelników, odbierane jako anonimowe. Dopiero w ostatnich latach, również ze względu na kilka publikacji w polonijnych mediach chicagowskich, nazwisko Leonarda Szczura zaczęło pojawiać się przy różnego rodzaju uroczystościach. Swoista renoma jaką artysta wyrobił sobie na przełomie długich lat spędzonych w warsztatach, zostaje dzisiaj coraz częściej zauważana i chwalona.

Jednak anonimowość mieleckiego artysty nie jest przypadkowa. Ludzie żyjący w otoczeniu Leszka podkreślają, że jest on postacią wyjątkowo skromną, nie dążącą nigdy do honorów i zaszczytów. W myśl słów: prawdziwy artysta żyje dla sztuki, można by podsumować wieloletnią działalność kiedyś mielczanina, dzisiaj poważanego w wielu zakątkach świata „obywatela sztuki”.

źródło: hej.mielec