Szpital
Powiatowy im. Edmunda Biernackiego w Mielcu
10.12.2014
To
przede wszystkim ponad 800 pracowników: lekarzy, pielęgniarek oraz pozostałego
personelu, obsługującego pacjentów. Mocnym atutem mieleckiego szpitala jest
doskonale wykształcona i wyspecjalizowana kadra lekarska i pielęgniarska. Drugim
niewątpliwie jest nowoczesny kompleks szpitalny, wraz z towarzyszącą
infrastrukturą i wyposażeniem, nadal modernizowany w ramach wieloletniej
inwestycji centralnej.
Szpital przyjmuje rocznie około 20 tysięcy pacjentów. Systematycznie się rozwija
i poszerza wachlarz usług. Wzbogacił się — m.in. — o Pododdział Leczenia Udaru
Mózgu i o Pracownię Rezonansu Magnetycznego. Został utworzony Oddział
Neurochirurgiczny, a także Oddział Chirurgii Naczyniowej.
Kompleks szpitalny jest złożony z dziesięciu budynków (bloki i pawilony od A do
J), połączonych ze sobą w jedną całość i wyposażonych w windy. Odrębnie jest
usytuowana część zakaźna. W szpitalu znajduje się 20 oddziałów. Jest tu blok
operacyjny, stacja dializ, poradnie specjalistyczne, laboratoria i pracownie
diagnostyczne, oraz inne placówki, niezbędne do sprawnego funkcjonowania
obiektu, tak pod względem materialno-bytowym, jak i medycznym.
Pacjenci mogą korzystać z posługi duszpasterskiej, sprawowanej przez księdza
kapelana. W Kaplicy Szpitalnej są odprawiane Msze święte w niedziele i dni
powszednie.
W szpitalu znajduje się biblioteka dla personelu i pacjentów — Filia Nr 2
Miejskiej Biblioteki Publicznej SCK w Mielcu, ze zbiorem liczącym 12 tysięcy
książek.
Historia mieleckiego szpitala bierze swój początek w okresie międzywojennym i
jest związana z zapoczątkowaniem budowy Polskich Zakładów Lotniczych w Mielcu.
Od okresu międzywojennego do końca stulecia
Historia mieleckiego szpitala bierze swój początek w okresie międzywojennym i
jest związana z zapoczątkowaniem budowy Polskich Zakładów Lotniczych w Mielcu.
Niektóre materiały źródłowe z I połowy XIX wieku mówią o istnieniu małego
szpitala o 30 łóżkach fundacji Pinkusa Kranza, przeznaczonego dla ludzi kalekich
i ubogich. W okresie międzywojennym został zorganizowany Ośrodek Zdrowia, ale
jego działalność ograniczała się do poradnictwa dla najbiedniejszej ludności,
profilaktyki oraz leczenia jaglicy. Opieka zdrowotna nad ludnością spoczywała
głównie na prywatnych gabinetach lekarskich. Natomiast chorych, wymagających
leczenia szpitalnego kierowano do szpitali w Tarnobrzegu, Sandomierzu, Tarnowie
i Rzeszowie.
W 1939 roku na terenie miasta i powiatu było dwunastu lekarzy, przy czym
lekarzem powiatowym był Aleksander Polek, a miejskim — Norbert Obrowicz. Latem
tego roku przyjęto do pracy małżeństwo lekarskie Stanisławę i Wacława Piskozubów,
gdzie lek. med. Piskozubowa zajęła się leczeniem dzieci, zaś lek. med. Piskozub
został lekarzem zakładowym.
W związku z rozwojem zakładów PZL, przystąpiono do budowy szpitala o 60 łóżkach
przy ulicy Biernackiego, którego ukończenie nastąpiło w pierwszych miesiącach
wojny 1939 r. Wyżej wymieniony obiekt został jednak przejęty przez okupantów,
gdzie przez cały okres wojny leczyli się żołnierze i ludność niemiecka. Po
wkroczeniu wojsk radzieckich w 1944 roku, budynek był na krótko użytkowany przez
wojsko, a następnie oddany do dyspozycji służby zdrowia. Na parterze był oddział
wewnętrzny, zakaźny i izba przyjęć, a ordynatorem na tych oddziałach był lek.
med. T. Kasprowicz. Na piętrze funkcjonowała oddział chirurgiczny i położniczy.
Brak wyposażenia i szczupła kadra personelu utrudniała w dużym stopniu pracę
pierwszych jego dyrektorów: lek. med. J. Figasa, lek. med. M. Sidora, a
następnie lek. med. T. Magiery, z którym wiąże się dalszy rozwój lecznictwa
zamkniętego.
Na początku lat pięćdziesiątych zostaje oddany na cele szpitalne budynek przy
ulicy Skłodowskiej, gdzie zlokalizowano oddziały: wewnętrzny (ordynator — lek.
med. T. Kasprowicz), dziecięcy (ordynator — lek. med. T. Chmielewski), zakaźny
(ordynator — lek. med. I. Michońska). W budynku przy ul. Biernackiego pozostały
oddziały: chirurgiczny z ordynatorem lek. med. T. Magierą,
ginekologiczno-położniczy z ordynatorem lek. med. M. Ciastoniem i oddział płucny
z ordynatorem lek. med. W. Piskozubem. W szpitalu tym pracowało 11 lekarzy.
Wzrost potrzeb i rozszerzający się zakres działania służby zdrowia, dyktowanym
szybkim rozwojem gospodarczym miasta, a przede wszystkim WSK oraz licznym
napływem siły roboczej powoduje iż baza szpitalna staje się niewystarczająca.
Dlatego podjęto budowę nowego szpitala przy ul. Żeromskiego na 200 łóżek.
Przyjęte założenia miały wystarczyć na potrzeby lecznictwa w większym niż
poprzednio stopniu, jednak dalszy dynamiczny rozwój miasta, a zwłaszcza przyrost
ludności spowodował konieczność zwiększenia zakładanej poprzednio liczby łóżek
do 300, a następnie do 431, zabezpieczającej potrzeby 120 tysięcy ludności.
W nowym szpitalu przy ul. Żeromskiego zostały zlokalizowane następujące
oddziały:
Oddział chirurgiczny o 76 łóżkach, przeniesiony z budynku przy ulicy
Biernackiego, który prowadził nadal dr nauk med. Tadeusz Magiera, a po jego odejściu na
emeryturę — lek. med. M. Żurawski. W 1996 roku po odejściu na emeryturę lek.
med. M. Żurawskiego ordynaturę objął lek. med. A. Surowiec.
Oddział wewnętrzny, którego ordynatorem został lek. med. E. Janicki, a po jego
odejściu na emeryturę w 1995roku — ordynatorem został dr n. med. A. Kozłowski.
Oddział dysponował 68 łóżkami.
Oddziałem dziecięcym mającym na stanie 60 łóżek, kierował ordynator lek. med. J.
Romańczuk a po jego przejściu do lecznictwa otwartego — lek. med. A. Gałka.
Oddział ginekologii i położnictwa, dysponujący 65 łóżkami, prowadził lek. med.
K. Ślaski, a po jego odejściu na emeryturę — lek. med. Z. Barłowska.
Oddział zakaźny o 40 łóżkach, którego ordynatorem była lek. med. I. Michońska, a
po jej odejściu na emeryturę — lek. med. J. Sznajder.
Nowy obiekt szpitalny został oddany do użytku pod koniec 1964 roku. Dodatkowe
pomieszczenia na ten cel wygospodarowane zostały kosztem likwidacji pomieszczeń
gospodarczych, socjalnych, jak również poprzez adaptację innych obiektów oraz
zagęszczenia sal chorych.
W budynku przy ul. Biernackiego, z którego przeniesiono oddziały chirurgiczny i
ginekologiczno-położniczy, zwiększono ilość łóżek na oddziale płucnym do 45 i
utworzono nowy oddział dermatologiczny o 25 łóżkach. Oddziałem płucnym kierował
nadal ordynator lek. med. W. Piskozub, a po jego odejściu na emeryturę lek. med.
J. Gardulski. Aktualnie oddział prowadzi lek. med. B. Warzecha. Ordynatorem
oddziału dermatologicznego został lek. med. E. Janiszewski, a po jego odejściu
na emeryturę ordynatorem jest lek. med. U. Wasiluk.
W budynku przy ulicy Skłodowskiej, po przeniesieniu oddziałów szpitalnych
zorganizowano poradnie specjalistyczne (laryngologiczną, zdrowia psychicznego,
neurologiczną, okulistyczną) oraz pracownię protetyki stomatologicznej.
Na początku lat osiemdziesiątych oddział dermatologiczny został przeniesiony do
budynku przy ulicy Spółdzielczej (zaadaptowany obiekt po żłobku), przy czym
utworzono przy nim pododdział dla przewlekle chorych o 12 łóżkach.
W 1992 roku zaadaptowano obiekt przy ulicy P. Skargi (po żłobku) i utworzono
Zakład Opiekuńczo-Leczniczy dysponujący 32 łóżkami, przekształcony następnie w
Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy posiadający 34 łóżka. Zakład ten przeznaczony
jest dla ludzi w podeszłym wieku i przewlekle chorych. Kierownikiem zakładu
została mgr U. Liga.
Po przeniesieniu oddziału dermatologicznego z budynku przy ulicy Biernackiego,
utworzono nowy oddział — neurologiczny o 25 łóżkach. Ordynatorem tegoż oddziału
jest lek. med. I. Mościcka.
W 1994 roku przy oddziale anestezjologii i intensywnej terapii o 8 łóżkach,
którego ordynatorem została lek. med. M. Nykiel oraz w 1995 roku oddział opieki
paliatywnej o 7 łóżkach, a jego ordynatorem został lek. med. Z. Majsak.
Nadmierne zagęszczenie sal chorych, brak zaplecza techniczno-gospodarczego i
socjalnego oraz przewidywane poszerzenie obwodu profilaktyczno-leczniczego,
spowodowały konieczność podjęcia decyzji o rozbudowie i modernizacji
dotychczasowego szpitala. Mimo sporych trudności udało się w 1979 roku umieścić
rozbudowę szpitala w spisie zadań inwestycyjnych i rozpocząć pracę nad
założeniami techniczno-ekonomicznymi, które zostały zatwierdzone przez Komisję
Programowo-Techniczną przy Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej w grudniu
1981 roku. Realizację inwestycji rozpoczęto w listopadzie 1982 roku do chwili
wstrzymania w 1991 roku oddano do użytku obiekty infrastruktury technicznej
szpitala, a to budynek kotłowni, pralni, portierni i stacji trafo oraz pawilon
łóżkowy w stanie surowym. Po odblokowaniu tejże inwestycji wznowiono prace
budowlane, gdzie do roku 1998 oddano do użytku budynek tlenowni, hydroforni ze
zbiornikami wody, kuchni, studnie oraz infrastrukturę, przylegającą do wyżej
wymienionych obiektów. W maju 1999 roku oddano do użytku budynek łóżkowy,
budynek pomocy doraźnej, budynki bloków operacyjnych, centralną sterylizatornię
w bloku operacyjnym nr 1, studnię głębinową wraz z przylegającą infrastrukturą.
Na progu XXI wieku
Wszystkie powyższe zmiany przebiegały równolegle z prowadzonym na dużą skalę
procesem kontynuacji rozbudowy i modernizacji budynków szpitalnych, co pozwoliło
na przeniesienie oddziałów: pulmonologicznego, paliatywnego oraz
dermatologicznego do nowoczesnych pomieszczeń, spełniających standardy określone
w stosownych przepisach prawa.
Od 2000 roku równolegle z procesem inwestycji trwał proces restrukturyzacji
Zakładu, w efekcie którego zdecydowanie obniżono poziom zatrudnienia w
Zakładzie, wyłączono ze struktur Podstawową Opiekę Zdrowotną, Ambulatoryjną
Rehabilitację leczniczą, częściowo Specjalistyczną Opiekę Zdrowotną, Dział
Pomocy Doraźnej oraz działalność pozamedyczną szpitala w zakresie cateringu,
utrzymania czystości, usług pralniczych, usług technicznych (na zasadzie
outsorcingu). Wymienione działania pozwoliły na znaczną poprawę sytuacji
finansowej Szpitala.
Efektem tych działań było znaczące poprawienie się sytuacji finansowej jednostki
jak również nastąpił rozwój działalności przejawiający się rozszerzeniem zakresu
usług zdrowotnych dla mieszkańców powiatu, podniesieniem ich jakości oraz
zakupami nowoczesnego wysokospecjalistycznego sprzętu medycznego.
Wyrazem tego jest:
• powstanie Oddziału Ortopedycznego — styczeń 2001
• uruchomienie Stacji Dializ — maj 2002
• powstanie Szpitalnego Oddziału Ratunkowego — listopad 2002
• uruchomienie pracowni Tomografii Komputerowej — marzec 2003
• powstanie Oddziału Urologicznego — czerwiec 2003
• powstanie Oddziału Rehabilitacyjnego — styczeń 2005
źródło: szpital.mielec.pl
SŁUŻBA ZDROWIA, działalność na rzecz zapewnienia
mieszkańcom Mielca opieki zdrowotnej i sanitarno-epidemiologicznej miała przez
setki lat charakter prywatny. Leczenie odbywało się w domach osób chorujących.
Szpital, założony przy parafii rzymskokatolickiej, był przede wszystkim domem
opieki społecznej dla najbiedniejszych i bezdomnych oraz pozbawionych rodziny
kalek i upośledzonych umysłowo. Lekarze polscy, kształceni od XIV w. na wydziale
lekarskim Akademii Krakowskiej (później Uniwersytetu Jagiellońskiego), rzadko
osiedlali się na stałe w małych miasteczkach. Z biegiem lat sytuacja ta zaczęła
się zmieniać, bowiem nadmiar lekarzy w dużych ośrodkach spowodował, że niektórzy
z nich przenosili się na prowincję. Uzyskiwali status lekarza miejskiego, który
opiekował się chorymi, a w bardziej skomplikowanych przypadkach kierował do
specjalistycznych ośrodków medycznych. Pierwszym znanym chirurgiem miejskim (Chirurgus
in Mielec) był Krzysztof Niemiłowski, wspominany w dokumencie z 12 VII 1692 r. W
latach 80. XVIII w. działał urodzony w Mielcu Józef Kosiewski – doktor medycyny.
Znanym chirurgiem był także Adolf Pastor, neofita, zmarły w 1847 r. w wieku 31
lat. Po utworzeniu powiatu mieleckiego (1853-1855) jednym z głównych
funkcjonariuszy starostwa był lekarz powiatowy, którego zadaniem było czuwanie
nad stanem zdrowia i higieną ludności w powiecie, a przede wszystkim
niedopuszczanie do epidemii chorób zakaźnych. Pierwszym i długoletnim lekarzem
powiatowym był dr medycyny Błażej Kijas, który był także radnym miejskim. W
latach 70. XIX w. lekarzem miejskim był chirurg Benjamin Landes. Ponadto obaj
lekarze i dr med. Heinz Oswald prowadzili prywatne gabinety w Mielcu. W połowie
lat 70. kadra medyczna w Mielcu wzmocniła się, bowiem przybyli chirurg Emanuel
Schabbus i dr med. Alfred Berggrün. W kolejnych latach liczba lekarzy wolno, ale
systematycznie rosła. W latach 80. było ich pięciu, a w latach 90. sześciu. Taki
stan utrzymał się do I wojny światowej. W czasie zawieruchy wojennej niektórzy
lekarze wyjechali z Mielca na front lub przenieśli się do innych miast.
*Lekarze w latach 1867-1914:
Błażej Kijas, Heinz Oswald, Benjamin Landes, Alfred Berggrün, Emanuel vel
Stanisław Schabbus, Adolf Goldhaber, Władysław Szafer, Władysław Staniszewski,
Bronisław Wawrzycki, Józef Sternberg, Teofil Bąkowski, Jakób Schney, Apolinary
Frank, Antoni Stasina, Aleksander Godłowski, Franciszek Kropaczek.
*Lekarze w latach 1914-1918:
Apolinary Frank, Stanisław Schabbus, Józef Sternberg.
*Lata 1918-1939 Po odzyskaniu
niepodległości (1918) zorganizowano w Mielcu tzw. szpital epidemiczny, leczący
głównie choroby zakaźne, a jego kierownikiem był dr Lucjan Gawendo. Placówka ta
została jednak zlikwidowana w 1923 r. Zorganizowano natomiast Ośrodek Zdrowia,
który służył przede wszystkim biedniejszej ludności. Bogatsi nadal leczyli się w
prywatnych gabinetach, których było już siedem. Na leczenie szpitalne wyjeżdżano
do Tarnowa, Rzeszowa lub Tarnobrzega. Znaczny wzrost ludności Mielca, w związku
z budową fabryki samolotów, spowodował rozpoczęcie budowy szpitala przez
Ubezpieczalnię Społeczną. Uruchomiono też poradnię skórno-wenerologiczną.
Rozpoczęła działalność Przychodnia Kolejowa w budynku przy stacji PKP. W 1939 r.
czynnych było dziewięć prywatnych gabinetów.
*Lekarze w latach 1918-1939:
Emil Czortkower, Wacław Czyżewski, Oskar Donner, Apolinary Frank, Lucjan
Gawendo, Salomon Kaufman, Julian Maj, Stanisław Maraszewski (lekarz powiatowy i
miejski), Henryk Milgrom (lekarz powiatowy), Norbert Obrowicz (lekarz miejski),
Stanisława Piskozub, Wacław Piskozub, Aleksander Polek (lekarz powiatowy), H.
Seiden (lekarz dentysta).
*Lata 1939-1944 Na początku
okupacji hitlerowskiej oddano do użytku szpital w północnej części osiedla
fabrycznego, ale zgodnie z nazwą „Krankenhaus nur für Deutsche” służył on
żołnierzom, funkcjonariuszom i ludności niemieckiej. W związku z
rozpowszechnianiem się chorób zakaźnych od 1942 r. uruchomiono niewielki
szpitalny Oddział Zakaźny w dwóch pawilonach przy Tarnobrzegerstrasse (później
H. Sienkiewicza), a jego ordynatorem był Tadeusz Kasprowicz. Dla polskiej
ludności czynne było ambulatorium Ubezpieczalni Społecznej, w którym pracował
Teodor Cienciała. W Flugzeugwerk Mielec, obok lekarzy niemieckich, jedynym
polskim lekarzem fabrycznym był Jan Pietrykowski. Pozostali mieleccy lekarze
prowadzili prywatne gabinety. Mimo skromnych możliwości, bowiem brakowało
specjalistycznego wyposażenia i wielu lekarstw, starali się pomóc każdemu
potrzebującemu. Współpracowali także z podziemiem (AK, BCh), choć za takie
kontakty można było ponieść najsurowsze kary.
*Lekarze w latach 1939-1944:
Teodor Cienciała, Apolinary Frank, Lucjan Gawendo, Tadeusz Kasprowicz, Stanisław
Maraszewski, Jan Pietrykowski, Stanisława Piskozub, Wacław Piskozub.
Lata 1944-nadal Po wypędzeniu Niemców z Mielca (5-6 VIII 1944
r.) zapotrzebowanie na pomoc medyczną gwałtownie wzrosło. Wiele osób odniosło
rany w czasie wojny, niemało było osób skrajnie wyczerpanych po długim ukrywaniu
się w lasach, a do tego często pojawiały się epidemie chorób zakaźnych. Z
inicjatywy Teodora Cienciały zorganizowano w bloku nr 14 ambulatorium PCK,
które zostało później przekształcone w Pogotowie Ratunkowe. Wznowiono
działalność prywatnych gabinetów lekarskich. Na osiedlu fabrycznym uruchomiono
opuszczony przez Niemców szpital, a w nim oddziały chirurgiczny i wewnętrzny.
Ponadto czynny był pododdział dla chorych zakaźnych przy ul. H. Sienkiewicza.
Początkowo wykonywano zabiegi tylko z zakresu tzw. małej chirurgii. Wszystkie
trudniejsze operacje wykonywano w wojennym szpitalu radzieckim, który
zorganizowano w barakach na terenie Poręb Wojsławskich. W operacjach tych brali
także udział mieleccy lekarze. W 1945 r. utworzono stanowisko lekarza
powiatowego, któremu powierzono organizowanie służby zdrowia i koordynowanie jej
działalności. Był nim początkowo Zbigniew Małecki, ale po kilku miesiącach
zastąpił go Eugeniusz Berger. Utworzono Powiatowy Ośrodek Zdrowia, który
najpierw ulokowano w obiekcie przy ul. H. Sienkiewicza 47, a następnie przy ul.
Legionów 17. Jego kierownikiem był W. Piskozub. W POZ powołano stanowisko
kontrolera sanitarnego, którym został Włodzimierz Mossakowski. Pod koniec 1945
r. bazę mieleckiej służby zdrowia stanowiły: szpital ogólny z czterema
oddziałami (chirurgiczny, ginekologiczny, wewnętrzny i zakaźny) o łącznej ilości
100 łóżek oraz POZ z trzema przychodniami (przeciwweneryczna, przeciwgruźlicza i
przeciwjagliczna). Posiadano dwa urządzenia kąpielowe, ale tylko jedno kompletne
z aparatem dezynfekcyjno-dezynsekcyjnym w szpitalu. W POZ ruchomą komorę na
gorące powietrze skonfiskowali żołnierze radzieccy jako „łup wojenny” dla swoich
celów. Niektórzy lekarze wznowili praktykę prywatną. W kolejnych latach otwarto
Przychodnię Ogólną oraz wznowiono działalność Ubezpieczalni Społecznej przy ul.
Sandomierskiej (później ul. L. Waryńskiego). W 1950 r. zmieniono jej nazwę na
Zakład Lecznictwa Pracowniczego (ZLEP i ta nazwa, mimo wielokrotnych
restrukturyzacji, przetrwała w potocznym języku do dziś), a wkrótce potem
przemianowano na Przychodnię Rejonową nr 1. Od 1951 r. organem zarządzającym
służby zdrowia został Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej Prezydium Powiatowej
Rady Narodowej w Mielcu, a stanowisko lekarza powiatowego zostało zniesione. W
ramach sieci placówek leczniczych Wydziału ZiOS szczególną rolę pełniła
Powiatowa Stacja Pogotowia Ratunkowego, która później kilkakrotnie zmieniała
nazwę. W ramach tej placówki powstało pogotowie położnicze, które jako pierwsze
w województwie rzeszowskim obsługiwało przypadki związane wyłącznie z porodem. W
związku z rozwojem osiedla fabrycznego na początku lat 50. otwarto w tym rejonie
Przychodnię Lekarską nr 2 (w bloku 78). Uruchomiono też przychodnię dentystyczną
i protezownię. W 1954 r. powstała Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna,
która przejęła odpowiedzialność za stan sanitarny powiatu i profilaktykę w
zakresie chorób zakaźnych. W 1962 r. rozdzielono lecznictwo zamknięte (szpital)
od lecznictwa otwartego, którego kierowanie powierzono Powiatowej Przychodni
Obwodowej. Podlegały jej przychodnie specjalistyczne na terenie Mielca i ośrodki
zdrowia na terenie powiatu mieleckiego. W ramach tej placówki uruchomiono
poradnie powiatowe: przeciwgruźliczą, skórno-wenerologiczną, przeciwtarczycową,
reumatologiczną, dla matki i dziecka zdrowego i chorego, przeciwjagliczą,
międzyszkolną, sportową, chirurgiczną i okulistyczną. Kierownikami PPO byli
m.in.: Stanisław Warzocha, Feliks Gałka i Eugeniusz Janicki. W 1973 r.
przeprowadzono reorganizację służby zdrowia. Powołano do życia Zespół Opieki
Zdrowotnej, który skupił dotychczas samodzielne jednostki: Obwodową Przychodnię,
Szpital i Pogotowie Ratunkowe. Ponadto funkcjonowały Przychodnie Przemysłowe w
Mieleckim Przedsiębiorstwie Budowlanym i Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego oraz
Przychodnia Kolejowa. W latach 70., 80. i 90., w ramach budowanych nowych
osiedli mieszkaniowych, powstawały kolejne przychodnie rejonowe. Postęp medycyny
i potrzeby środowiska były zaś czynnikami determinującymi powstawanie i rozwój
poradni specjalistycznych. W 1995 r. funkcjonowały Przychodnie Rejonowe: nr 1
przy ul. Sandomierskiej, nr 2 przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 10, nr 3 przy ul.
ks. P. Skargi 12, nr 4 przy ul. S. Żeromskiego 17, nr 5 przy ul. Cz. Tańskiego
2, nr 6 przy ul. Rzochowskiej i nr 7 przy ul. T. Chałubińskiego 6. Czynne były
Poradnie: Dermatologiczna przy ul. Spółdzielczej 2, dla Kobiet („K”) przy ul.
Sandomierskiej 25 i ul. Cz. Tańskiego 5, Dziecięce przy ulicach: T.
Chałubińskiego 6, Sandomierskiej 25, Tańskiego 5 i M. Skłodowskiej-Curie 10,
Laryngologiczna przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 8, Medycyny Szkolnej przy ul. S.
Żeromskiego 17, Neurologiczna, Okulistyczna, Protetyki Stomatologicznej i
Przeciwalkoholowa przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 8, Przeciwgruźlicza przy ul. E.
Biernackiego 2, Zdrowia Psychicznego przy ul. M. Skłodowskiej-Curie 8 i Lekarska
PKP przy ul. B. Głowackiego 2/1. Funkcjonowały też laboratoria przy ul. Cz.
Tańskiego 5 i ul. ks. P. Skargi 12. W wyniku reformy służby zdrowia w latach
2000-2001 powstały Niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej. Wykorzystały one
głównie bazę po zlikwidowanych przychodniach rejonowych.
*Kierownicy Wydziału Zdrowia i Opieki
Społecznej PPRN w latach 1951-1975: Stanisław Maraszewski, Jan
Sieprawski, Marian Skopiński, Eugeniusz Adamus, Stanisław Wolański, Stanisław
Kowal, Mieczysław Muszyński.
*Kierownik Wydziału Zdrowia i Opieki
Społecznej MRN w latach 1985-1990: Zofia Gąska.
*Kierownik Wydziału Zdrowia i Spraw
Społecznych Starostwa Powiatowego w latach 1999-2006: Paweł Pazdan.
*Dyrektorzy Szpitala Powiatowego
(Miejskiego, Rejonowego) w latach 1945-1973: Klaudiusz Jan Lipski,
Tadeusz Franciszek Starostka, Mieczysław Henryk Sidor, Jan Figas, Tadeusz
Magiera, Mieczysław Muszyński.
*Dyrektorzy ZOZ i Szpitala Powiatowego
(Rejonowego) w latach 1973-2003: Mieczysław Muszyński, Marian
Żurawski, Zbigniew Łaszyca, Stanisław Kowal, Lucjan Mazurek, Leszek Kołacz.
Ordynatorzy oddziału wewnętrznego: Tadeusz
Kasprowicz, Bożena Polak-Korkus, Eugeniusz Janicki, Artur Kozłowski.
Ordynatorzy oddziału chirurgicznego: Klaudiusz Jan Lipski, Mieczysław H. Sidor,
Tadeusz Magiera, Marian Żurawski, Andrzej Surowiec, Wiesław Kazimierz
Grzegorczyk.
Ordynatorzy oddziału ginekologiczno-położniczego: Marian Ciastoń, Kazimierz
Ślaski, Zofia Barłowska, Krzysztof Cebulak.
Ordynatorzy oddziału zakaźnego (później obserwacyjno-zakaźnego): Tadeusz
Kasprowicz, Irena Michońska, Józef Sznajder.
Ordynatorzy oddziału dziecięcego: Tomasz Chmielewski, Stanisław Ryszard
Głębocki, Julian Romańczuk, Anna Gałka, Beata Piotrowska.
Ordynatorzy oddziału płucnego (później gruźlicy i chorób płuc): Wacław Piskozub,
Janusz Gardulski, Bogusław Warzecha.
Ordynatorzy oddziału dermatologicznego: Edward Janiszewski, Urszula Wasiluk.
Ordynatorzy oddziału neurologicznego: Irena Mościcka.
Ordynatorzy oddziału anestezjologii i intensywnej opieki medycznej (od 1994 r.):
Marzanna Nykiel.
Ordynatorzy oddziału noworodkowego: Elżbieta Belejec, Anna Klecha.
Ordynatorzy oddziału opieki paliatywnej (od 1995 r.): Zbigniew Majsak, Wiesław
Szypuła-Krupa.
Ordynatorzy oddziału rehabilitacyjnego (od 2005 r.): Darian Śpiewak.
Kierownicy Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego (później Zakład
Pielęgnacyjno-Opiekuńczy): Urszula Liga.
*Kierownicy (dyrektorzy) Powiatowej
Stacji Pogotowia Ratunkowego w latach 1946-nadal: Stanisław Maraszewski,
Marian Żurawski, Roman Mrozowski, Feliks Gałka, Marian Wykręt, Ewa
Cisowska-Drozd, Arkadiusz Pióro, Zbigniew Bober, Paweł Pazdan.
*Dyrektorzy Powiatowej Stacji
Sanitarno-Epidemiologicznej w latach 1952-nadal: Witold Słoniewicz,
Zbigniew Myszka, Stanisław Warzocha, Edward Janiszewski, Bogumił Bzdyl,
Krzysztof Kralisz, Janusz Zdziebło, Anna Maria Babula.
*Lekarze w latach 1944-2006:
Zuzanna Adamczak-Kiepiel, Anna Adamczak, Eugeniusz Adamus, Janusz
Aleksandrowicz, Bożena Aleksandrowicz, Irena Augustyniak, Kazimiera Babiec,
Barbara Baran, Bogusław Barański, Stanisława Bartłomowicz, Zofia Barłowska,
Jerzy Barnaś, Elżbieta Belejec, Eugeniusz Berger, Jacek Berger, Mieczysław
Bernacki, Grażyna Będkowska, Lucjan Bielatowicz, Andrzej Białek, Maria Białek,
Wiesław Biedroń, Edmund Bielecki, Małgorzata Biesiadecka–Kotarba, Marek
Błachowicz, Barbara Błaszczak, Grzegorz Błaszczak, Marian Błaszczak, Wiesława
Błąkiewicz-Wolanin, Zbigniew Bober, Józef Bożek, Barbara Bryl, Krystyna Brzeska,
Renata Bucka, Wojciech Burkot, Janusz Byczkowski, Beata Bzdyl, Bogumił Bzdyl,
Adela Cebula, Krzysztof Cebula, Krzysztof Cebulak, Renata Celarek, Tomasz
Chmielewski, Stanisław Chmielewski, Zdzisław Chorąży, Tomasz Chudzik, Mieczysław
Ciastoń, Teodor Cienciała, Anna Cieślikowska–Gardian, Ewa Cisowska–Drozd,
Katarzyna Cupicha, Piotr Cwenar, Maria Czerwińska, Krystyna Czop, Bolesław
Czuba, Alicja Dachowska–Łapa, Abdul Rageeb Dabwan, Czesława Dąbek, Edward Dec,
Antoni Drelicharz, Barbara Dróżdż, Maria Dul, Janusz Duszkiewicz, Teresa
Dziedzic, Zofia Fabowska, Władysław Falisz, Jan Figas, Jerzy Fijałkowski,
Apolinary Frank, Witold Frąckiewicz, Anna Gajewska, Irmina Gajsler, Anna Gałka,
Feliks Gałka, Andrzej Gardian, Janusz Gardulski, Rafał Garlewicz, Lucjan
Gawendo, Zyta Gawryś-Stryszak, Zofia Gąsior, Piotr Gembal, Lesław Gęsiorek, Jan
Głaz, Krystyna Głębocka, Zofia Głębocka–Duszik, Stanisław Głębocki, Władysław
Główka, Jolanta Gnieciak, Stanisław Godek, Grzegorz Gola, Wojciech Gontaszewski,
Jan Górny, Małgorzata Grabczak, Tomasz Grabczak, Bogumił Grabowski, Janusz
Grabowski, Wioletta Graniczka – Dabwan, Tadeusz Grochocki, Wanda Grochowicz,
Jerzy Gromny, Jerzy Gruszecki, Wiesław Grzegorczyk, Wojciech Gutowski, Bogumił
Gustaw, Emilia Guzik, Joanna Hadro, Halina Haliniarz, Halina Hęclik-Struzik,
Eugenia Iliaszewicz, Krystyna Iwańska, Jerzy Jachyra, Krystyna Jachyra, Urszula
Janas–Skulina, Eugeniusz Janicki, Mirosław Janicki, Magda Janiszewska, Edward
Janiszewski, Małgorzata Jankowiak, Joanna Jankowska-Fietko, Lech Jankowski,
Zofia Jarosz-Piejko, Halina Kalita, Walerian Kalita, Małgorzata
Kamińska-Bielatowicz, Tadeusz Kasprowicz, Urszula Kerz, Adam Krępa, Małgorzata
Kępa, Małgorzata Kępka, Maria Kiełb, Tomasz Klar, Anna Klecha, Józef Klecha,
Danuta Kłaczyńska, Piotr Kokot, Agnieszka Kołodziej, Beata Kołodziej, Janusz
Kołodziej, Agnieszka Kopacz, Bogdan Kopacz, Wiesława Kopecka, Grażyna Kopeć,
Justyna Kopeć–Herba, Katarzyna Kopeć-Gajek, Janusz Kordeusz, Beata
Korkus-Pszeniczna, Jan Kornecki, Andrzej Kosmalski, Marek Kossowski, Andrzej
Kosydar, Teresa Kotowska, Anna Kotula, Zofia Kotyra, Stanisław Kowal, Janina
Kowalczyk-Worwąg, Katarzyna Kowalik, Małgorzata Kowalik, Lidia Kowalska, Piotr
Kozioł, Anna Kozłowska, Artur Kozłowski, Elżbieta Krakowska, Elżbieta Kralisz–Podraza,
Jadwiga Kralisz, Krzysztof Kralisz, Stanisław Krasowski, Barbara Krawczyk,
Urszula Krawczyk, Ireneusz Krejcz, Mariusz Krempa, Stanisław Krempa, Magdalena
Krępa, Andrzej Król, Elżbieta Król-Zdziebło, Jerzy Król, Małgorzata Krupińska,
Alicja Krutowicz, Wiesław Krzak, Lucyna Krzemień-Królikowska, Karolina
Krzysztofik, Wanda Krzyżowska–Ziobroń, Rudolf Książek, Janina Księska, Janusz
Księski, Andrzej Kubatek, Maria Kubatek, Lucyna Kudiuk, Michał Kudiuk, Paweł
Kukułka, Marek Kulczyk, Waldemar Kulig, Regina Kupstas, Halina Kurdziel, Maria
Kurpiel–Oleksiewicz, Anna Kurylak, Jadwiga Kut - Bednarczyk, Jan Kwiatkowski,
Maria Lewonowska, Bogdan Leyko, Stanisław Lis, Patrycja Lisiecka-Bartłomowicz,
Irena Lorenc, Piotr Lorenc, Krystyna Lubera, Kazimierz Łacny, Zbigniew Łaszyca,
Alicja Łazarz–Krejcz, Urszula Łęczycka, Tomasz Łogin, Grażyna Łuczak–Stala, Anna
Łuka, Krzysztof Łukawski, Andrzej Maciejak, Tadeusz Magiera, Julian Maj,
Zbigniew Majsak, Edyta Maksoń, Józef Maksoń, Maria Malec, Andrzej Małysa,
Stanisław Maraszewski, Bogusława Marzec, Jarosław Marzec, Krystyna Matwieś,
Janina Mazur, Marian Mazur, Zbigniew Mazur, Lucjan Mazurek, Zdzisław Mączka,
Irena Michońska, Franciszek Michoński, Miroslaw Midura, Joanna Mierzyńska, Zofia
Mikrut–Gąsior, Piotr Milejski, Jerzy Ryszard Milik, Krzysztof Milik, Lechosław
Milik, Zygmunt Miłoś, Wacław Moskal, Alicja Mostowy, Zdzisław Mostowy, Irena
Mościcka, Wojciech Mościcki, Grażyna Mrozińska, Adam Mrozowski, Roman Mrozowski,
Irena Muszyńska, Mieczysław Muszyński, Jan Myjkowski, Zbigniew Myszka, Ewa
Nikiel, Jacek Nikiel, Maria Niziołek, Barbara Nowak, Teresa Nowak, Wiesław
Nowak, Zdzisław Nowak, Bronisław Nowicki, Jolanta Nycek–Jer, Marzanna Nykiel,
Marzena Oczoś, Urszula Oleksiak, Maciej Olszowski, Anna Opala, Henryk Orczyński,
Zbigniew Orłowski, Zbigniew Ostolski, Zofia Ozimek, Małgorzata Pacholec,
Mirosław Pacia, Sabina Padykuła, Marek Pająk, Jan Pancerz, Renata Pasko–Turek,
Ryszard Patyk, Lucyna Pawlaczyk, Józef Pawłowski, Marian Piechota, Ryszard
Pietryka, Jan Pietrykowski, Elżbieta Piękoś, Ernest Piękoś, Zygmunt Piękoś,
Beata Piotrowska, Arkadiusz Pióro, Stanisława Piskozub, Wacław Piskozub, Alina
Podosek, Andrzej Podosek, Konrad Podpora, Teresa Podpora, Elżbieta Podraza,
Bożena Polak–Korkus, Marzena Polak-Żurek, Ewa Polińska, Danuta Przetacznik,
Beata Pszeniczna, Maria Pyszno, Stanisław Pyszno, Tadeusz Pyzikiewicz, Grzegorz
Rachwał, Krystyna Raszkowska, Stanisława Rewera, Alicja Rodzoś–Grabowska, Dorota
Rogóż–Mroczek, Radosław Rola, Julian Romańczuk, Lucyna Rożniał-Ciejka, Zdzisław
Różycki, Alicja Ruman, Jan Rusin, Grzegorz Rybak, Wanda Rządzka, Jerzy Rzepka,
Monika Rzepka–Duszkiewicz, Krzysztof Rzeszutek, Barbara Sabatowska–Krępa,
Izabela Sądel, Danuta Serafin, Mieczysław Henryk Sidor, Renata Sikora–Biernat,
Robert Sikora, Bożena Sikorska-Stąpor, Krystyna Skawińska–Dudek, Maria Skiba,
Joanna Skop, Ludwik Skopiński, Marian Skopiński, Stanisław Skowron, Ewa
Skrzyńska, Lucyna Słomba, Józef Słonina, Zdzisław Słoniewicz, Barbara Smotrycka,
Krystyna Sobczak, Elżbieta Sobolewska, Jolanta Soboń, Konrad Stachowicz, Janusz
Starzec, Krystyna Stępień, Zyta Stryszak– Gawryś, Lesław Surdej, Andrzej
Synowiec, Barbara Szabatowska, Tadeusz Szala, Maria Szarek, Aleksandra
Szczepańska, Artur Szczepański, Krzysztof Szczęsny, Andrzej Szetela, Józef
Sznajder, Halina Szobał–Kurdziel, Andrzej Szuwalski, Marta Szymanowska, Andrzej
Szymanowski, Wiesława Szypuła–Krupa, Kazimierz Ślaski, Ekspedyt Ślem, Darian
Śpiewak, Danuta Świderek, Marian Tarnawski, Janina Toczek, Stanisław Trela,
Monika Trela–Kulig, Wojciech Turek, Teresa Tuszyńska, Paweł Tyniec, Wiesława
Wach, Krystyna Wanatowicz, Bogusław Warzecha, Stanisław Warzocha, Marek Wasiluk,
Urszula Wasiluk, Bożena Werner, Aleksandra Wesołowska, Krystyna Wiącek– Mierzwa,
Andrzej Wielgus, Jan Wielgus, Jerzy Wiewióra, Ewa Witkowska, Jan Witkowski,
Rafał Wojas, Grażyna Wojciechowska, Stanisław Wolański, Marta Woszczuk–Koper,
Zygmunt Woźniak, Stanisław Wójcik, Andrzej Wrona, Barbara Wykręt, Marian Wykręt,
Adam Zając, Beata Zakręcka, Maria Zawadzka, Janusz Zdziebło, Tadeusz Zieliński,
Barbara Zięba, Tadeusz Zięba, Wanda Ziobroń, Sylwia Żala, Marian Żurawski,
Witold Żurawski, Magdalena Żurek, Zofia Żyła.
II. Lekarze stomatolodzy (dentyści):
Ina Augustyn, Anna Bardowska, Maria Bardowska, Paweł Bednarz, Teresa Bielecka,
Halina Biernacka, Czesław Binda, Ewa Binda, Paweł Binda, Iwona Błaszczak, Danuta
Boguta, Krystyna Chmielik, Stanisław Chowaniec, Anna Cirbus, Anna Dąbrowska,
Krystyna Dec, Zofia Dębicka, Anna Dębicka-Wielgus, Regina Domagała, Anna Maria
Dul, Agnieszka Dziuba, Mariusz Dziuba, Janina Foks-Turska, Regina Gadomska,
Dariusz Gadomski, Stanisław Gardulski, Elżbieta Głaz, Adam Gromny, Maria
Grzegorczyk, Wojciech Hamerski, Grzegorz Herba, Janina Iliasz, Helena
Jakimowicz, Zofia Juras, Grażyna Kaczmarek, Iwona Kańczugowska, Lidia
Karasińska, Irena Kiełb, Stanisław Kobos, Lilianna Kolesiuk-Maziarz, Małgorzata
Kolisz, Ewa Kopecka, Roman Koper, Zbigniew Koper, Stanisław Kostecki, Beata
Kozar-Warchałowska, Małgorzata Kozioł, Izabela Kretkiewicz, Maria Malec,
Elżbieta Król-Zdziebło, Regina Kupstas, Wiktoria Kusz, Danuta Lamot-Piechota,
Bożena Lupa, Zbigniew Łącz, Aleksandra Łojczyk, Wioletta Majewska, Anna Małek,
Halina Mąkowska, Jacek Mąkowski, Danuta Musialik-Barnaś, Marek Nanowski, Marian
Niziołek, Tomasz Pałka, Krystyna Piasecka-Gryber, Małgorzata Pietrucha-Parys,
Jolanta Pregiel, Jadwiga Prożych, Urszula Rachwał, Irena Rajewska, Irena
Rycerska, Jerzy Ryczaj, Wioletta Rzeszutek, Katarzyna Sikora, Anna Skowron,
Bożena Skrzypczak, Irena Smrokowska, Bożena Stypa, Janina Szczecińska, Maria
Szczerbińska-Łukaszek, Irena Szmidtke, Anna Tomas, Dorota Tomczyk, Marek
Tomczyk, Ewa Tomecka-Rzepka, Maria Trybulec, Elżbieta Trzpis, Małgorzata Tylko,
Magdalena Wasserman, Wiesława Wielgosińska, Stanisław Wiktor, Anna
Wiśniewska-Małek, Jerzy Woźniak, Beata Wrona, Regina Zapaśnik, Anna Zatońska,
Krystyna Zatońska, Jacek Żurawski. (Tom II)
Lekarze w 2012 r.: Zuzanna
Adamczak-Kiepiel, Anna Adamczyk, Bożena Irena Aleksandrowicz, Janusz Mirosław
Aleksandrowicz, Kazimiera Babiec, Magdalena Ewa Balińska, Zofia Maria Barłowska,
Jerzy Marek Barnaś, Tomasz Franciszek Bartłomowicz, Bogumił Piotr Belejec,
Elżbieta Joanna Belejec, Grażyna Bożena Będkowska, Maria Białek, Lucjan Bogusław
Bielatowicz, Małgorzata Joanna Biesiadecka-Kotarba, Marek Błachowicz, Barbara
Błaszczak, Grzegorz Andrzej Błaszczak, Marian Błaszczak, Wiesława Maria
Błąkiewicz-Wolanin, Barbara Ewa Bryl, Krystyna Barbara Brzeska, Wojciech Burkot,
Beata Maria Bzdyl, Bogumił Andrzej Bzdyl, Adela Maria Cebula, Krzysztof Jan
Cebula, Renata Maria Celarek, Agnieszka Ewa Chmielik, Tomasz Jerzy Chudzik, Anna
Dorota Cieślikowska-Gardian, Małgorzata Cisło, Ewa Elżbieta Cisowska-Drozd,
Piotr Jacek Cwenar, Agnieszka Justyna Czepiel, Abdul Raqeeb Dabwan, Alicja
Halina Dachowska-Łapa, Antoni Adam Drelicharz, Barbara Honorata Dróżdż, Paulina
Dorota Dura, Janusz Witold Duszkiewicz, Anna Teresa Dziedzic, Teresa Bogusława
Dziedzic, Jerzy Michał Fijałkowski, Witold Frąckiewicz, Tomasz Łukasz Fudali,
Anna Gałka, Feliks Stanisław Gałka, Andrzej Gardian, Rafał Jakub Garlewicz,
Zbigniew Gawryjołek, Zyta Matylda Gawryś-Stryszak, Jan Krzysztof Gadek, Piotr
Tomasz Gembal, Jan Głaz, Krystyna Głębocka, Stanisław Godek, Grzegorz Aleksy
Gola, Jan Roman Górny, Bogumił Jan Grabowski, Wioletta Aneta Graniczka-Dabwan,
Anna Maria Graniczka-Pazdro, Jerzy Gromny, Jerzy Mirosław Gruszecki, Wiesław
Kazimierz Grzegorczyk, Emilia Helena Guzik, Joanna Urszula Hadro, Halina Barbara
Hęclik-Struzik, Jerzy Wladysław Jachyra, Krystyna Regina Jachyra, Mirosław Adam
Janicki, Joanna Władyslawa Jankowska-Fietko, Zofia Janina, Jarosz-Piejko,
Aleksandra Ewa Jurczak, Halina Józefa Kalita, Malgorzata Boguslawa
Kamińska-Bielatowicz, Magdalena Patrycja Kamler-Pado, Małgorzata Kępka, Maria
Kiełb, Tomasz Stanisław Klar, Anna Ludwika Klecha, Józef Krzysztof Klecha,
Bartłomiej Kluz, Joanna Jadwiga Kłaczyńska, Radosław Daniel Kłaczyński, Piotr
Kazimierz Kokot, Agnieszka Kołodziej-Ziarko, Bogdan Szczepan Kopacz, Wiesława
Barbara Kopecka, Grażyna Anna Kopeć, Katarzyna Kopeć-Gajek, Justyna Zdzisława
Kopeć-Herba, Beata Anna Korkus-Pszeniczna, Małgorzata Maria Kornaś, Marek
Krzysztof Kossowski, Andrzej Karol Kosydar, Anna Grażyna Kotula, Stanisław
Kowal, Janina Kowalczyk-Worwąg, Katarzyna Małgorzata Kowalik, Małgorzata
Elżbieta Kowalik, Lidia Lucyna Kowalska, Piotr Jan Kozioł, Anna Grażyna
Kozłowska, Artur Józef Kozłowski, Elżbieta Emilia Krakowska, Krzysztof Stefan
Kralisz, Barbara Maria Krawczyk, Ireneusz Mieczysław Krejcz, Mariusz Krempa,
Magdalena Maria Krępa, Andrzej Grzegorz Król, Elżbieta Król-Zdziebło, Lucyna
Stefania Krzemień-Królikowska, Wanda Krzyżowska-Ziobroń, Agnieszka Monika Kubik,
Paweł Alfred Kukułka, Waldemar Krzysztof Kulig, Halina Zofia Kurdziel, Maria
Grażyna Kurpiel-Oleksiewicz, Jadwiga Kut-Bednarczyk, Agnieszka Alina Lampart,
Bogdan Rafał Leyko, Michał Maciej Lipka, Patrycja Magdalena
Lisiecka-Bartłomowicz, Irena Lorenc, Piotr Lorenc, Krystyna Lubera, Alicja
Łazarz-Krejcz, Magdalena Łopuszyńska, Grażyna Anna Łuczak-Stala, Anna Łuka,
Andrzej Maciejak, Edyta Maksoń, Józef Jan Maksoń, Bogusława Barbara Marzec,
Jarosław Wojciech Marzec, Janina Józefa Mazur, Marian Stanisław Mazur, Zbigniew
Wojciech Mazur, Lucjan Mazurek, Irena Jadwiga Michońska, Joanna Teresa
Mierzyńska, Zofia Helena Mikrut-Gąsior, Krzysztof Milik, Lechosław Janusz Milik,
Zygmunt Miłoś, Adam Stanisław Młodziankowski, Wacław Adam Moskal, Irena Felicja
Mościcka, Wojciech Mościcki, Grażyna Maria Mrozińska, Jan Władysław Myjkowski,
Monika Niemiec, Ewa Nikiel, Jacek Antoni Nikiel, Barbara Anna Nowak, Teresa
Maria Nowak, Wiesław Nowak, Joanna Lucyna Nycek-Jer, Marzanna Maria Nykiel,
Urszula Oleksiak, AnnaMałgorzata Opala, Robert Szczepan Orzech, Zofia Ozimek,
Małgorzata Leokadia Pacholec, Mirosław Ryszard Pacia, Sabina Maria Padykuła,
Marek Witold Pająk, Renata Stanisława Pasko-Turek, Andrzej Marek Pawełczak,
Lucyna Marta Pawlaczyk, Małgorzata Marta Piechota, Marian Artur Piechota, Ernest
Jan Piękoś, Beata Lucyna Piotrowska, Alina Podosek, Andrzej Podosek, Marzena
Polak-Żurek, Ewa Maria Polińska-Wajdowicz, Małgorzata Pondo, Małgorzata
Agnieszka Pulter-Krawczyk, Paweł Łukasz Pyszny, Alicja Ewa Rodzoś-Grabowska,
Dorota Rogóż-Mroczek, Adam Rojek, Radosław Konrad Rola, Krystyna Roszkowska-Łoin,
Lucyna Bożena Rożniał-Ciejka, Alicja Halina Ruman-Petrenko, Grzegorz Adam Rybak,
Wanda Aleksandra Rządzka, Jan Jerzy Rzepka, Monika Beata Rzepka-Duszkiewicz,
Krzysztof Piotr Rzeszutek, Izabela Teresa Sądel, Danuta Bronisława Serafin,
Agnieszka Monika Serafin-Wilga, Robert Janusz Sikora, Renata Elzbieta
Sikora-Biernat, Bożenna Wiesława Sikorska-Stąpor, Krystyna Skawińska-Dudek,
Joanna Marzena Skiba, Maria Skiba, Tomasz Konrad Skiba, Joanna Urszula Skop,
Ludwik Antoni Skopiński, Stanisław Piotr Skowron, Ewa Izabella Skrzyńska,
Agnieszka Agata Słocka, Lucyna Maria Słomba, Joanna Bożena Soboń, Konrad Julian
Stachowicz, Aleksandra Maria Stempkowska-Wesołowska, Andrzej Robert Synowiec,
Małgorzata Maria Synowiec, Aleksandra Aurelia Szczepańska, Artur Robert
Szczepański, Andrzej Stanislaw Szetela, Józef Sznajder, Magdalena Anna
Szymala-Lipka, Wiesława Szypuła-Krupa, Damian Stanisław Śnieżek, Darian Henryk
Śpiewak, Danuta Świderek, Marian Zbigniew Tarnawski, Janina Teresa Toczek,
Bartłomiej Tołpa, Ewa Izabella Tomecka-Rzepka, Stanisław Trela, Monika Jolanta
Trela-Kulig, Paweł Jan Tyniec, Dominik Jan Ungeheuer, Marzena Maria Ura, Dagmara
Małgorzata Vanous, Dorota Joanna Walewicz, Sławomir Michał Walewicz, Bogusław
Roman Warzecha, Stanisław Warzocha, Marek Stefan Wasiluk, Urszula Wasiluk, Marta
Zdzisława Waszczuk-Koper, Damian Karol Wenio, Arkadiusz Kamil Widuliński,
Andrzej Wielgus, Ewa Beata Witkowska, Jan Wilhelm Witkowski, Barbara Teresa
Wykręt, Marian Wykręt, Adam Leszek Zając, Beata Anna Zakręcka, Janusz Piotr
Zdziebło, Maria Zofia Ziarko, Barbara Halina Zięba, Tadeusz Mikołaj Zięba,
Sylwia Anna Żala, Olaf Marian Żurawski, Witold Żurawski, Zofia Grażyna Żyła.
źródło: http://encyklopedia.mielec.pl/litera-s.html
