Laudacja wygłoszona w dniu 27.11.2021 na cześć Józefa Witka z okazji wręczenia Pieczęci Zasług Obywatelskich „Sigillum Meriti Civilis” 2021

WITEK JÓZEF EUGENIUSZ, rodowity mielczanin, urodzony 19 III 1947 r. w Mielcu, syn Tadeusza i Janiny z Kukulskich. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 1 w Mielcu odbył długą i szeroką drogę edukacyjną w dziedzinach pedagogicznych, muzycznych, oświatowo-kulturalnych zwieńczoną ukończeniem studiów magisterskich z zakresu pedagogiki kulturalno-oświatowej na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w 1978 r.

Równie bogaty był zawodowy szlak Laureata. Pracę zawodową rozpoczął jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Rzemieniu. Kolejnymi miejscami pracy Laureata na stanowiskach merytorycznych i kierowniczych były: Powiatowa Poradnia Kulturalno-Oświatowa w Mielcu, Osiedlowy Dom Kultury Mieleckiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Mielcu, Urząd Miejski w Mielcu (Wydział Kultury, Kultury Fizycznej i Turystyki oraz Biuro Promocji i Informacji). Uczył też w Szkole Podstawowej Nr 9 oraz w II LO w Mielcu (wychowania muzycznego).
Po przejściu na emeryturę w roku 2012, Po zakończeniu pracy zawodowej i przejściu na emeryturę w roku 2012, działa bardzo aktywnie w różnych inicjatywach na rzecz społeczności lokalnej.

Jego dorobek w działalności społecznej na rzecz Mieleckiego Środowiska jest imponujący:

Przez ponad 30 lat prowadził zespoły muzyczne i taneczne, dla których tworzył i opracowywał repertuar (muzyka i teksty, układy choreograficzne). Współautor scenariuszy i współorganizator miejskich uroczystości z okazji świąt i rocznic państwowych i lokalnych w Mielcu oraz prowadzący większość tych uroczystości w latach 1992-2011, a „Śpiewanek patriotycznych” do dziś (ostatnio w dniu 10 XI 2021 r.)

W latach 80. i 90. doprowadził do pozyskania dla kultury m.in.: Pałacyku Oborskich, "Jadernówki", "Łojczykówki", „Diabelcówki” (dla PSM), Domu Ludowego w Wojsławiu oraz bibliotek na osiedlu Lotników i Władysława Szafera.

Jeden z animatorów i organizatorów „Dni Mielca” i „Dni Młodości”„Światowego Zjazdu Mielczan” (2000 r.), „projektu „Przeciwko przeciętności” i „Młodzi nieprzeciętni” oraz konkursu literackiego „Legenda o Mielcu”, osiedlowych festynów kulturalno-rekreacyjnych i imprez plenerowych promujących Mielec, w tym: „Lata z Radiem”, „Radia Biwak.

Współorganizator współpracy Mielca z miastami partnerskimi w Niemczech, Portugalii, Francji oraz na Węgrzech i Ukrainie.

Organizator i przewodnik wycieczek autokarowych i pieszych po terenie Mielca. Inicjator i akompaniator „Śpiewanek patriotycznych” w przeddzień Narodowego Święta Niepodległości.

Z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę opracował śpiewnik "Śpiewajmy o Polsce", zawierający 100 pieśni i piosenek patriotycznych.

Wygłasza często prelekcje z prezentacjami na temat Mielca i Ziemi Mieleckiej dla różnych środowisk - od przedszkolaków do seniorów.

Członek stowarzyszeń regionalnych, m.in. chóru męskiego „Melodia”, Towarzystwa Miłośników Ziemi Mieleckiej (prezes w latach 1990-1993) oraz Mieleckiego Towarzystwa Muzycznego.

Autor wielu książek dotyczących historii Mielca i ziemi mieleckiej. Najważniejsze to: monumentalna pięciotomowa "Encyklopedia miasta Mielca"(piąty tom w przygotowaniu do druku), również w wersji elektronicznej; historia Mielca dla dzieci, historie: Stali Mielec i Gryfa Mielec, PSS-u, PSM I St., MKS-u, MZBM-u, Spółdzielni Rzemieślniczej Wielobranżowej, Izby Rzemieślniczej w Rzeszowie, Parafii Ducha Świętego w Mielcu, Ochotniczych Straży Pożarnych w powiecie mieleckim (za tę książkę otrzymał I nagrodę
w ogólnopolskim konkursie na publikacje o OSP), Zawodowej Straży Pożarnej w Mielcu, firmie „Andrex”, 30-leciu odrodzonego samorządu miejskiego w Mielcu i Gminie Mielec.

Współautor kilkudziesięciu innych książek, w tym m.in.: monografii miasta i regionu mieleckiego, historii Szpitala w Mielcu, Zespołu Szkół im. prof. J. Groszkowskiego, I LO, Padwi Narodowej oraz albumów historycznych ziemi mieleckiej.
Autor kilkuset artykułów do publikacji cyklicznych, w tym do Rocznika Mieleckiego, a także do licznych czasopism i gazet.

Aktualnie przygotowuje do druku wspomniany już przed chwiląV tom „Encyklopedii miasta Mielca”, pracuje nad ośmiotomową „Kroniką miasta Mielca 1867-2020” i prowadzi swoją własną stronę internetową: www.encyklopedia.mielec.pl.

Autor i współautor materiałów promujących Mielec współczesny, m.in. albumów, informatorów, planów miasta i wydawnictw okolicznościowych oraz filmów video i CD.

„Mielczanin Roku 2004”wybrany. przez czytelników Tygodnika Regionalnego „Korso” i Kapitułę Plebiscytu.
Członek Rady Parafialnej Parafii Ducha Świętego w Mielcu (piąta kadencja),
Członek Rady Programowej Mieleckiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku,
radny Rady Miejskiej w Mielcu w kadencji 2014-2018.

Wyróżniony m.in.: Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Odznaką Honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego "Zasłużony dla Kultury Polskiej", Złotą Odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami”, Medalem im. dr. Henryka Jordana, Brązową Odznaką "Zasłużony dla Ochrony Przeciwpożarowej", Złotą Jubileuszową Odznaką FKS „PZL-Stal” Mielec, Honorową Nagrodą „Albertusa” i tytułem "Honorowy Najaktywniejszy Senior Mielca 2018r." oraz odznaczeniami wielu organizacji społecznych.
Kapituła Pieczęci Zasług Obywatelskich „Sigillum Meriti Civilis” jednomyślnie wyłoniła Józefa Witka jako tegorocznego Laureata w kategorii osób żyjących.

Józef Witek to „współczesny człowiek renesansu”, dusza artystyczna, fascynuje go piękno, harmonia, wzniosłość i wiedza encyklopedyczna w wielu dziedzinach związanych z Mielcem oraz Ziemią Mielecką, którą chętnie dzieli się z wieloma pokoleniami mieszkańców Ziemi Mieleckiej..

Laureata można śmiało nazwać Mieleckim Kronikarzem Wszechczasów.

Józef Witek jest człowiekiem wybitnym, niezwykle pracowitym i aktywnym, bardzo zasłużonym dla Mielca i Ziemi Mieleckiej, człowiekiem o najwyższej kulturze osobistej. Zawsze uśmiechnięty i życzliwy w stosunku do innych, a jednocześnie zdecydowany i potrafiący przekonywać do swoich racji i pomysłów.
Jest dla mielczan wzorcem aktywności obywatelskiej i patriotycznej, zawsze pełen poświęcenia w pracy dla rozwoju i promocji naszego miasta i ziemi mieleckiej. Przez wiele lat wywierał, i nadal to czyni, znakomity wpływ na rozwój mieleckiej młodzieży. Pełnione funkcje zawodowe i społeczne pozwalały mu na kształtowanie kierunków i poziomu rozwoju mieleckiej kultury, oświaty czy sportu. Osobiste cechy charakteru Laureata, jego otwartość i asertywność, budzą zaufanie i przekonują innych do podejmowania ambitnych zadań. Gdyby zapytać mielczan i mieszkańców Ziemi Mieleckiej, kto jest dla nich współczesnym wzorem i autorytetem postępowania obywatelskiego
i społecznikowskiego, zdecydowana większość odpowiedziałaby – Józef Witek.

Niech dobre Zdrowie pozwoli Laureatowi kontynuować jego wszechstronną działalność na polu edukacji, historii i kultury z pożytkiem dla społeczności Miasta Mielca i Ziemi Mieleckiej.

Laudację wygłosił Przewodniczący Kapituły Pieczęci Zasług Obywatelskich/Prezes Zarządu Towarzystwa Miłośników Ziemi Mieleckiej im. W. Szafera w Mielcu Janusz Chojecki

LAUDACJA na cześć śp. Andrzeja Kędziora - Laureata Pieczęci Zasług Obywatelskich „Sigillum Meriti Civilis” 2021 w kategorii osób Zmarłych, wybitnie zasłużonych dla Ziemi Mieleckiej

Zacznę swoją laudację od zacytowania życiowego motto śp. inż. Andrzeja Kędziora:
„Moim życiowym celem jest pomoc wsi, klasie chłopskiej, z której wyrosłem, a spełnię go najlepiej doprowadzając do końca dzieło Wielkiego Programu Melioracyjnego”

Andrzej Kędzior – Syn Ziemi Mieleckiej ur. 7 listopada 1851 r. w Toporowie (pod zaborem austriackim) w biednej rodzinie Filipa Kędziora i Katarzyny Wójcik, jako drugie z siedmiorga dzieci. Dzięki własnej aktywności i wytrwałości pokonał wiele trudności.
Udzielał korepetycji swoim szkolnym kolegom w szkole parafialnej w Tuszowach Ostrowskich i podejmował dorywcze prace, aby móc się uczyć. Do Męskiego Gimnazjum Klasycznego w Tarnowie uczęszczał pieszo. Dzięki życzliwości tarnowskiego przedsiębiorcy wyjechał na studia do Wiednia. Politechnikę Wiedeńską ukończył z wyróżnieniem uzyskując w roku 1876 tytuł inżyniera. Był stypendystą Ministerstwa Rolnictwa i Wydziału Krajowego we Lwowie. Studiował także na Uniwersytecie w Wiedniu na Wydziale Prawa i Filozofii, który ukończył w roku 1879 oraz równolegle na Wydziale Melioracyjnym Akademii Rolniczej w Wiedniu.

Osiągnięcia zawodowe oraz polityczne:
Działalność pod zaborami:
- pracownik, kierownik i dyrektor Krajowego Biura Melioracyjnego we Lwowie(1879-1892)
- Delegat techniczny Wydziału Krajowego do Komisji Regulacji Rzek Galicji (1900-1915)
- Radca Dworu Cesarza Franciszka Józefa I w 1908 r.
- Poseł do Sejmu Galicyjskiego we Lwowie(1908-1913)
- Poseł do Rady Państwowej Austriackiego Parlamentu w Wiedniu w latach 1911-18
- Wiceprezes Koła Polskiego w Parlamencie Austriackim- pracował w komisjach parlamentarnych: budżetowej, gospodarstwa krajowego i wodnej, miał duży wpływ na programy wodne, budowy przez rząd austriacki wielu szkół podstawowych i średnich, a także program rozbudowy kolei w Małopolsce.

Działalność w Odrodzonej II Rzeczpospolitej w latach 1918-1932:
- Naczelnik Wydziału Robót Publicznych Polskiej Komisji Likwidacyjnej(1918)
- Kontynuacja funkcji Dyrektora Krajowego Biura Melioracyjnego w Odrodzonej II RP
- Poseł do Sejmu Ustawodawczego (1919-1922) i Senatu II RP (1922-1927)
- Minister Robót Publicznych(1919-1920) w rządach Jędrzeja Moraczewskiego i Leopolda Skulskiego
- Prezes Tymczasowego Wydziału Samorządowego (1922)
- Doktoraty honorowe na Politechnice Warszawskiej oraz Lwowskiej (1925)
- Od roku 1932 do śmierci poświęcił się pracy naukowej w Krakowie

Praca zawodowa i osiągnięcia
Laureat zajmował się głównie regulacją rzek i zbiorników wodnych, osuszeniami melioracją łąk oraz pastwisk, wykorzystywaniem gospodarczym torfowisk, budową wodociągów i studni oraz kanalizacją w miastach i wsiach. Żywioł wodny był wtedy poważnym zagrożeniem dla człowieka i siał gospodarcze spustoszenie, w szczególności w dorzeczu Wisły i Sanu. Współpracował ściśle ze środowiskiem naukowym, głównie rolniczym.
Z uporem zabiegał o podniesienie poziomu ekonomicznego kraju będącego pod zaborami.

Z jego inicjatywy jako dyrektora Biura Melioracyjnego we Lwowie wykonane zostały prace, które m.in. dotyczyły powiatu mieleckiego:
- obwałowanie Wisły i Wisłoki, odwodnienia zabagnionych gruntów
- regulacja i obwałowanie Krzemienicy, Babulówki i Rowu – potoku w powiecie mieleckimi tarnobrzeskim; odwodnienie ponad 10 tys. ha ziemi
- regulacja odpływu wód między Wisłoką a drogą krajową z Dębicy do Tarnobrzega przez tzw. kanał chorzelowski
- regulacja i obwałowanie Starego i Nowego Brnia i odwodnienie kolejnych ponad 28tys. ha ziemi ,bagien rzemieńskich
- osuszenie gruntów i łąk we wsiach: Wola Chorzelowska, Szydłowiec, Toporów, Chorzelów(zbudowano 11 śluz i 46 przepustów wałowych)
- prowadzenie prac kanalizacyjnych Mielca i opracowanie w 1926r. projektu wodociągu miejskiego

Poza działaniami melioracyjnymi był jednym z inicjatorów utworzenia gimnazjum w Mielcu (1905).

Odznaczenia i honorowe członkostwa:
- członek Rady Przybocznej austriackiego prezydenta Rady Ministrów
- Cesarski austriacki Order Cesarza Franciszka Józefa (1915) (odznaczenie za ogólne zasługi dla państwa niezależnie od pochodzenia, religii i pozycji społecznej).
- Wiele odznaczeń państwowych, także rosyjskich i niemieckich.
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Polonia Restituta (11.11.1928)
- Honorowy Członek Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie i w Krakowie
- Honorowy Obywatel Miasta Mielca (27.11.1913)

Wydawnictwa:
Śp. inż. Andrzej Kędzior wydał drukiem czterotomowe dzieło „Roboty wodne i melioracyjne w południowej Małopolsce” oraz liczne publikacje naukowe oparte o własne doświadczenia zawodowe.

Podsumowanie życia i pracy wybitnie zasłużonego syna Ziemi Mieleckiej śp. inż. Andrzeja Kędziora

Andrzej Kędzior był erudytą, człowiekiem wielkiej wiedzy, energii, zdolnościach administracyjnych, kryształowej działalności i gorliwości. Potrafił pobudzić bezradne społeczeństwo w latach niewoli do wielkich czynów i stawiania oporu zaborcy.
Działania inż. Andrzeja Kędziora doprowadziły do poprawy warunków funkcjonowania gospodarki rolnej oraz do wzrostu bezpieczeństwa mieszkańców zagrożonych ciągłymi powodziami, m. in. na terenie powiatu mieleckiego. Swymi zdolnościami i pracowitością wybawił tysiące ludzi od śmierci głodowej, dzięki jego rozległej wiedzy i zdolnościom politycznym oraz organicznej pracy wielokrotnie wzrosła kultura rolna.

Powiat mielecki wydał wielkiego męża, z którego kraj, naród i powiat mielecki może być dumny, doświadczając dzięki niemu wielkiego dobrodziejstwa. Inż. Andrzej Kędzior był także aktywnym politycznie członkiem PSL PIAST. Współpracował z wieloma znanymi politykami tego Stronnictwa, w tym z trzykrotnym premierem II RP- Wincentym Witosem.

Wzór upartości i determinacji w dążeniu do celu i stosunku do nauki, swoją postawą pokazał młodym jak służyć wiedzą i działaniami Ojczyźnie i drugiemu człowiekowi, nawet w tak trudnych czasach jak niewola.
Mąż zaufania, godnie reprezentował w Sejmie interesy chłopa i wykorzystywał mandat w celu podniesienia warunków życia ludności wiejskiej.
Posiadał niezwykłą pamięć, wielką erudycję i wszechstronność. Siła jego przemówień polegała na jasnym, zwięzłym ujęciu sprawy, na niepodważalnych argumentach popartych danymi opartymi na źródłach urzędowych, którym trudno było oponować.
Jego zasługą było wybudowanie przez rząd austriacki dziesiątków szkół podstawowych i średnich /w tym Gimnazjum w Mielcu/ oraz rozbudowa kolei. Swoje miejsce widział w kraju, odmówił przyjęcia stanowiska ministra w rządzie francuskim i szwajcarskim.

Inż. Andrzej Kędzior był zawsze spokojny, taktowny, opanowany i nadzwyczaj kulturalny. Cechował go elegancki sposób odnoszenia się do osób, z którymi się zetknął, obojętnie czy był to prosty człowiek, czy wysoko postawiona osobistość. Był człowiekiem niezmiernie skromnym, bez wygórowanych wymagań życiowych. Prowadząc skromny tryb życia zgromadził oszczędności, które pragnął przeznaczyć na Fundusz Stypendialny przy Politechnice Lwowskiej dla niezamożnych, zdolnych studentów.
Świadczy to o tym, że nie tylko swe życie przeznaczył dla dobra narodu, w szczególności dla najbardziej „upośledzonej” warstwy chłopskiej, ale nawet osobistym majątkiem chciał służyć wartościowym jednostkom, takim jakim on był kiedyś: młodym, borykającym się z wieloma przeciwnościami losu i trudnościami, lecz uparcie dążącymi do celu.
Zamysłu swego nie zdołał zrealizować, gdyż zmarł nagle, nie zdążył spisać testamentu. Papiery wartościowe, które pozostawił, wskutek wojny straciły swoją wartość. Pochłonięty całkowicie pracą dla wsi i dla kraju nie założył rodziny.

Z wielką starannością dbał o wykształcenie swojego rodzeństwa, zwłaszcza najmłodszego Wawrzyńca, który został lekarzem, a także swych siostrzenic i bratanków. Jedna z nich, Maria Kędzior, ufundowała witraż Św. Izydora w świątyni w Ostrowach Tuszowskich
z pieniędzy otrzymanych w spadku po śmierci śp. inżyniera Andrzeja Kędziora. Zmarł nagle, po dniu wypełnionym pracą nad kolejnymi publikacjami naukowymi 17stycznia 1938r.w Krakowie. Po śmierci powrócił na ziemię mielecką. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Mielcu zgodnie z jego wolą.

Inż. Andrzej Kędzior to ponadczasowy wzór godny do naśladowania przez pokolenia Polaków i Mieszkańców Ziemi Mieleckiej.

Cześć Jego Pamięci!

Laudację niniejszą przygotował i wygłosił w dniu 27.11.2021r.Przewodniczący Kapituły/Prezes Towarzystwa Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Prof. W. Szafera Janusz Chojecki
 

Podobne tematy::
- Odznaczenia „Pieczęć Zasług Obywatelskich – Sigillum Meriti Civilis” 2021
- Obchody Święta Niepodległości 2021 w Mielcu
- Prezesi TMZM uczcili pamięć prof. Władysława Szafera na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
- Światełko pamięci 2021 dla zmarłych pilotów, poetów, artystów i członków TMZM
- Wernisaż wystawy Andrzeja Bednarza "BARWY KRAJOBRAZU"
- Jubileuszowa Gala z okazji 40-lecia Klubu Środowisk Twórczych TMZM
- XI Spotkanie Lotniczych Pokoleń Mielec 2021 z jubileuszem XX-lecia KML
- Kandydatury do odznaczenia Pieczęcią Zasług Obywatelskich edycji 2021
- Uroczysta Gala z okazji 55-lecia TMZM, PZO Sigillum Meriti Civilis 2019
- Znicze na grobie prof. Władysława Szafera na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie
- Dębina Szafera dla uczczenia 50 rocznicy śmierci Szafera
- Finał VI Pleneru „Z nurtem Wisłoki” – Gmina Wadowice Górne 2020
- MIELEC JAK MALOWANY wystawa KŚT z okazji 550. rocznicy lokacji miasta Mielca
- Kolorowo i jesiennie na wernisażu twórców KŚT w Połańcu
- Twórcy Klubu Środowisk Twórczych TMZM na plenerze w Zamościu