Plener KŚT Mielec "Szlakiem architektury drewnianej" Bieszczady 2008.

Plener KŚT Mielec "Szlakiem architektury drewnianej" Bieszczady 2008.

7 czerwca 2008r. Klub Środowisk Twórczych w Mielcu zorganizował plener "Szlakiem architektury drewnianej" Bieszczady 2008. Członkowie zrzeszeni w KŚT Mielec, Grupie Literackiej Słowo, oraz Uniwersytecie Trzeciego Wieku zwiedzili szlak kapliczek drewnianych: Haczów, Blizne, skansen w Sanoku, oraz zaporę wodną nad Soliną.

Pierwszym przystankiem była malownicza miejscowość Haczów i zwiedzanie drewnianego kościoła wykonanego z modrzewia na przełomie XIV i XV wieku. Jest to najstarszy zabytek budownictwa sakralnego w Polsce. W XVII wieku do kościoła gotyckiego dobudowano barokową wieżę, a także obiegające kościół drewniane soboty. Wędrując dalej Szlakiem Architektury Drewnianej zwiedzamy zespół plebański w Bliznem z drewnianym kościołem o charakterze obronnym, który powstał w XV w., w stylu gotyckim. W I poł. XVII w. dobudowano do niego wieżę, a na początku XIX w. rozebrano okalające soboty. Obydwa kościoły zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W pośpiechu udaliśmy się do Sanoka, aby podziwiać kulturę polsko-ukraińskiego pogranicza w największym polskim skansenie i najpiękniejszym muzeum na wolnym powietrzu w Europie, gdzie obok budynków mieszkalnych, mieszkalno-gospodarczych i gospodarczych, w Parku Etnograficznym znajdują się również obiekty sakralne: kościoły, cerkwie i kapliczki. Robimy zdjęcia w ławkach w wiejskiej szkole, przy kuźni, młynie wodnym i wiatraku. Kolejnym przystankiem była stolica bieszczadzkich jezior Solina. Odbyliśmy obowiązkowy spacer najpopularniejszym deptakiem czyli zaporą wodną na Sanie tworzącą największy sztuczny zbiornik wodny w Polsce.

Następnie odwiedziliśmy galerię plenerową artysty rzeźbiarza i poety Bogusława Iwanowskiego, gdzie korzystając z gościnności gospodarza piekliśmy kiełbaski na grilu. Było więc podczas pleneru wiele dla ducha, ale też i ciała...Ognisko w otoczeniu wystawy 100 rzeźb pod modrzewiami Quo vadis w przydomowym ogrodzie Bogusława Iwanowskiego w Tyrawie Wołoskiej była uwieńczeniem pleneru mieleckich twórców.

Ogród magicznych figur
Obok domu Bogusława Iwanowskiego stoi kilkanaście kilkumetrowych rzeźb. Stoją nieruchome, milczące, zadumane. Jedne, olbrzymie, wyrastają wysoko ponad kilkunastoletnie jałowce. Inne, wielkości dorosłego człowieka, kryją się w cieniu świerków i modrzewi. Jeszcze inne przycupnęły pod jabłonkami albo w wysokiej, nie koszonej trawie. Wszystkie pokorne, przygarbione, zgięte pod ciężarem nieszczęść. Kto tych nieszczęść jest ciekawy, kto chciałby niosącym je spojrzeć w twarz, niech wejdzie do zaklętego ogrodu w towarzystwie Bogusława Iwanowskiego - człowieka, który ten ogród stworzył. Rzeźby po lewej stronie ogrodu to alegorie. Postaci ludzkie, a nad ich głowami stwór. To oznacza, że zło atakuje ludzkie głowy - wyjaśnia artysta. A tu głowa z gniazdem piskląt w środku, ale do gniazda skrada się wąż. Ten powykrzywiany pień to zgryzota, zawiść i nienawiść. Dalej stoją rzeźby, które Bogusław Iwanowski nazywa "współczesnymi", jeszcze dalej prace o tematyce ekologicznej. Wielki, czarny, wydrążony w środku pień. Wewnątrz małe - usychające drzewko. Drzewa umierają stojąc - komentuje Boguś. Są i scenki rodzajowe, np. człowiek walczy z alkoholem, poległ na placu boju, ale oręża nie wypuszcza z ręki i wiele innych.

Najważniejsza jest kolekcja rzeźb Jana Pawła II, moja duma. 34 rzeźby naturalnej wielkości, na które zużył prawie 16 kubików drewna, ilustrują historię papieża od narodzin do śmierci. To tylko drewno, ale dreszcz przechodzi, gdy spogląda się na Karola Wojtyłę pod koniec życia uwięzionego na wózku inwalidzkim. Iwanowski, oprócz przepięknej kolekcji rzeźb Jana Pawła II, jest też autorem jedynej w Polsce i Europie kolekcji królów i herbów polskich wykonanych w piekielnie twardym, ale pięknym czarnym dębie.

źródło - wichz (foto wichz)