13 grudnia przypada 88 rocznica oblotu najnowocześniejszego samolotu wojskowego wprowadzonego do użytku w międzywojennej Polsce, czyli PZL-37 „Łoś”. Pod koniec 1936 roku dokonano jego pierwszego oblotu. Za sterami prototypu zasiadł pilot doświadczalny Wytwórni PZL - Jerzy Widawski.

PZL-37 był średnim, dwusilnikowym bombowcem, zaprojektowanym do działań na średnich i dalekich dystansach. Miał pełnić funkcję samodzielnego bombowca, zdolnego do przenoszenia znacznej ilości bomb na duże odległości. Twórcami tej konstrukcji byli inż. Jerzy Dąbrowski, inż. Piotr Kubicki oraz Franciszek Misztal - odpowiadający za konstrukcję płata.

PZL-37 "Łoś" był pierwszym polskim seryjnym samolotem, który wyposażony był w chowane podwozie. Co ciekawe „Łoś” wyróżniał się pewnymi interesującymi rozwiązaniami technicznymi jak na przykład laminarnym profilem kadłuba oraz płata, rozlokowaniem środka ciężkości na środku kadłuba co zmniejszało opór powietrza, dzięki czemu mógł osiągnąć prędkość powyżej 400 km/h, czy chociażby autonomiczną amortyzacją każdego z kół podwozia, dzięki czemu mógł lądować na nieutwardzonym lotnisku.

Pierwotnie produkcja tych samolotów uruchomiona została w Państwowych Zakładach Lotniczych Wytwórnia Płatowców nr 1 w Warszawie, a następnie przeniesiona do wytwórni PZL WP nr 2 w Mielcu, gdzie we wrześniu 1939 roku znajdowały się na ukończeniu ostatnie sztuki tych maszyn dla Sił Powietrznych. PZL-37 był na pewno największym z osiągnięć polskiej, podniebnej myśli technicznej i najnowocześniejszym wojskowym statkiem powietrznym wyprodukowanym przez polskie wytwórnie lotnicze.